ABD Ulusal Bilim Vakfı’na bağlı Güneş Gözlemevi (NSO) araştırmacıları, Hawai’de bulunan Daniel K. Inouye Güneş Teleskobu ile Güneş’in yüzeyinde sadece 20 kilometre genişliğinde ince parlak ve karanlık şeritler keşfettiler. Bu şeritler, sıcak gaz hücrelerinin kenarlarında oluşan granüllerin etrafında beliriyor. Manyetik alanların etkisiyle oluşan bu şerit desenleri, Güneş yüzeyinde görülebilecek en detaylı bakış açısını sunuyor. Manyetik…
ABD Ulusal Bilim Vakfı’na bağlı Güneş Gözlemevi (NSO) araştırmacıları, Hawai’de bulunan Daniel K. Inouye Güneş Teleskobu ile Güneş’in yüzeyinde sadece 20 kilometre genişliğinde ince parlak ve karanlık şeritler keşfettiler. Bu şeritler, sıcak gaz hücrelerinin kenarlarında oluşan granüllerin etrafında beliriyor. Manyetik alanların etkisiyle oluşan bu şerit desenleri, Güneş yüzeyinde görülebilecek en detaylı bakış açısını sunuyor.
İnce manyetik şeritlerin oluşumunda, parlak alanlar güçlü manyetik alanları temsil ederken, karanlık bölgeler zayıf alanları simgeliyor. NSO araştırmacıları, Güneş’in yüzeyindeki bu şeritleri, 20 kilometrelik çözünürlükle inceleyerek manyetik alanların ince yapısını detaylı bir şekilde ortaya çıkardılar. Dr. David Kuridze, bu desenlerin manyetik alanların izlerini taşıdığını belirtiyor.
Şeritlerin ardındaki manyetik dalgalanmalar, küçük görünse de (yaklaşık 100 gauss), plazmanın yoğunluğunu değiştirerek Güneş’in görünen yüzeyini birkaç kilometre kaydırabiliyor. Bu olaya Wilson çöküntüsü deniyor ve sadece bu düzeyde çözünürlükle tespit edilebiliyor. Bu keşif, Güneş’teki ince manyetik yapıların ilk kez bu kadar detaylı şekilde incelenebilmesini sağlıyor.
Güneş’teki bu küçük manyetik değişimlerin, güneş patlamaları, taç kütle atımları ve diğer uzay olaylarını tetikleyebileceği belirtiliyor. Bu gibi olaylar, Dünya’daki elektrik altyapılarını ve uyduları etkileyebilir. Dr. David Boboltz, Inouye Teleskobu’nun Güneş araştırmalarında çığır açtığını ve uzay havasını daha iyi tahmin etmek için fiziksel süreçleri anlamanın kritik olduğunu vurguluyor.
